قساوت قلب

                                               

شاید تا به حال شنیده اید که می گویند اگر نماز صبحت قضاشد و بیدار نشدی روز قبلش گناهی کردی که خدا بخاطر آن توفیق این عمل را از شما گرفته است این حرف کلیت ندارد. اما قطعا گناهان در سلب توفیق موثرند.«توفیق» همان فراهم ساختن مقدمات برای وصول به مقصود است، و «سلب توفیق» از میان بردن آنها است. خداوند متعال در آیه 49 سوره مبارکه مائده می‏فرماید: « «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ أَنْ یصِیبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ کثِیراً مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ»؛ و اگر آنها (از حکم و داوری تو)، روی گردانند، بدان که خداوند می‏خواهد آنان را به خاطر پاره‏ای از گناهانشان مجازات کند و بسیاری از مردم فاسقند».این مجازاتها که نتیجه گناهان انسان است گاه به صورت بلایای طبیعی، گاه به شکل سلب توفیق، گاه در چهره قساوت قلب، و گاه به اشکال دیگر جلوه می‏نماید.برخی از زوّار خانه خدا را مشاهده کردیم که علیرغم اینکه سفر اوّل آنها بود از زیارت کعبه مقدّس هیچ لذّتی نمی‏بردند، و این سفرمعنوی کمترین تأثیر و تغییری در آنها ایجاد نکرده بود! چرا که گذشته آنها پرونده سیاهی را تشکیل داده بود که حاصل آن سلب توفیق و قساوت قلب بود. طلبه ‏ای که موفّق به تحصیل نمی ‏شود؛ مؤمنی که توفیق نمازشب را از دست می ‏دهد؛ مسلمانی که توفیق صدقه دادن و کمک به نیازمندان را از دست داده است؛ نمازگزاری که حال و هوای خوبی در نماز ندارد و نسبت به تعقیبات و نافله‏ها کم حوصله است؛ روزه‏ داری که از روزه جز تشنگی و گرسنگی آن را درک نمی‏کند؛ حاجی که شور و نشاطی در انجام مناسک ندارد؛ ثروتمندی که از روی میل و رغبت خمس و زکات نمی‏پردازد؛ و مانند آنها، باید سرنخ‏های سلب توفیقات خویش را در اعمال سابق و خدای ناکرده، نافرمانی‏هایی از اوامر خداوند، جستجو کنند.

                                          

 

منبع:دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی / استفتائات