خون تو را دیدم که می‌ریخت، چون خون عاشورا، برادر
خون تو شعری مستمر بود هشدار جنگی سخت تر بود
خون تو فریاد سحر بود، وای از سکوت ما، برادر
قربانی شهر فریبیم، در انقلاب خود غریبیم
بیدار کن ما خفتگان را، بیدار کن ما را، برادر
اندام خونین تو اینک، خود روضه‌خوان نینوا شد
آری هوای گریه داریم، اجر تو با زهرا (س)، برادر
حبل الوریدت را بریدند، گویا خدا نزدیک‌تر شد
خون تو را دیدم که می‌ریخت، نفرین به تیغِ نابرادر
نامه شهید علی خلیلی به رهبر معظم انقلاب ۱۵ روز قبل از شهادت
نامه‌ای از شهید خلیلی خطاب به رهبر معظم انقلاب منتشر شده است
و او در این نامه نسبت به برخی اظهارات در قبال عملی که انجام داده سخن گفته است.
او در نامه خود به رهبر معظم انقلاب نوشته است که :«آقاجان!بخدا دردهایی که میکشم
به اندازه ی این درد که نکند
کاری بر خلاف رضایت شما انجام داده باشم مرا اذیت نمیکند.
مگر خودتان بارها علت قیام امام حسین(ع) را امر به معروف و از منکر تشریح نفرمودید؟
مگر خودتان بارها نفرمودید که بهترین راه اصلاح جامعه تذکر لسانی است؟
یعنی تمام کسانی که مرا توبیخ کردند و ادعای انقلابی‌گری دارند حرف شما را نمی فهمند؟»
شهید علی خلیلی بعد از اتفاق آن شب نیمه شعبان که بر اثر پاره شدن شاهرگ گردنش
به دلیل اصابت چاقو و ساعت‌ها طول کشیدن بستری شدنش در یک بیمارستان به بستر بیماری افتاد
؛ در طول این چند سال با هزینه‌های عجیب درمان مواجه شد به گونه‌ای که خانواده او
بخش قابل توجهی از سرمایه، خانه و وسایل زندگی خود را برای درمان او هزینه کردند.
متن کامل نامه شهید علی خلیلی به شرح زیر است:
سلام آقا جان!
امیدوارم حالتان خوب باشد. آنقدرخوب که دشمنانتان از حسودی بمیرند
و از ترس خواب بر چشمانشان حرام باشد. اگر از احوالات این سرباز کوچکتان
خواستار باشید،خوبم؛دوستانم خیلی شلوغش میکنند. یعنی در برابر جانبازی
هایی که مدافعان این آب و خاک کرده اند
،شاهرگ و حنجره و روده و معده من عددی نیست که بخواهد ناز کند…
هر چند که دکترها بگویند جراحی لازم دارد و خطرناک است و ممکن است چیزی از من نماند…
من نگران مسائل خطرناک تر هستم… من میترسم از ایمان چیزی نماند.
آخر شنیده ام که پیامبر(ص) فرمودند: اگر امر به معروف و نهی از منکر ترک شود،
خداوند دعاها را نمی شنود و بلا نازل میکند. من خواستم جلوی بلا را بگیرم.
اما اینجا بعضی ها میگویند کار بدی کرده ام.
بعضی ها برای اینکه زورشان می آمد برای خرج بیمارستان کمک کنند میگفتند
به تو چه ربطی داشت؟!!مملکت قانون و نیروی انتظامی دارد!
ولی آن شب اگر من جلو نمی رفتم، ناموس شیعه به تاراج میرفت
ونیروی انتظامی خیلی دیر میرسید. شاید هم اصلا نمی رسید…
یک آقای ریشوی تسبیح بدستوقتی فهمید من چکار کرده ام گفت :
پسرم تو چرا دخالت کردی؟ قطعا رهبر مملکت هم
راضی نبود خودت را به خطر بیندازی!
من از دوستانم خواهش کردم که از او برای خرج بیمارستان کمک نگیرند،
ولی این سوال در ذهنم بوجود آمد که آقاجان واقعا شما راضی نیستید؟؟
آخر خودتان فرمودید امر به معروف و نهی از منکر مثل نماز شب واجب است.
آقاجان!بخدا دردهایی که میکشم به اندازه ی این درد که نکند کاری
بر خلاف رضایت شما انجام داده باشم مرا اذیت نمیکند. مگر خودتان بارها علت قیام
امام حسین(ع) را امر به معروف و از منکر تشریح نفرمودید؟
مگر خودتان بارها نفرمودید که بهترین راه اصلاح جامعه تذکر لسانی است؟
یعنی تمام کسانی که مرا توبیخ کردند و ادعای انقلابی گری دارند حرف شمارا نمی فهمند؟؟
یعنی شما اینقدر بین ما غریب هستید؟؟
رهبرم!جان من و هزاران چون من فدای غربتت. بخدا که دردهای خودم
در برابر درد های شمافراموشم میشود که چگونه مرگ غیرت و جوانمردی
را به سوگ مینشینید.آقا جان!من و هزاران من در برابر درد های
شما ساکت نمی نشینیمو اگر بارها شاهرگمان را بزنند و هیچ ارگانی خرج مداوایمان
را ندهد بازهم نمی گذاریم رگ غیرت و ایمان در کوچه های شهرمان بخشکد.
بشکست اگر دل من بفدای چشم مستت
سر خمَ می سلامت شکند اگر سبویی
و اما پاسخ رهبری:
این جملات، گویی پاسخ رهبر معظم انقلاب به نامه علی خلیلی هستند.
متن را کامل نقل می‌کنمتا هم خودم و همه‌ی علی خلیلی‌ها بخوانیم و هم مسئولینامر
تکلیفشان را بازخوانی کنند!ایشان فرموده‌اند: دشمن از راه اشاعه‌ىفرهنگ غلط
فرهنگ فساد و فحشا سعى مى‌کند
جوانهاى ما را از ما بگیرد. کارى که دشمن از لحاظ فرهنگى مى‌کند،
یک "تهاجم فرهنگى" بلکه باید گفت یک «شبیخون فرهنگى» یک «غارت فرهنگى»
و یک «قتل عام فرهنگى» است
. امروز دشمن این کار را با ما مى‌کند. چه کسى مى‌تواند از این فضیلتها دفاع کند؟
آن جوان مؤمنى که دل به دنیا نبسته، دل به منافع شخصى نبسته
و مى‌تواندبایستد و از فضیلتها دفاع کند.
کسى که خودش آلوده و گرفتار است که نمى‌تواند از فضیلتها دفاع کند!
این جوان بااخلاص مى‌تواند دفاع کند.
این جوان، از انقلاب، از اسلام، از فضایل و ارزشهاى اسلامى مى‌تواند دفاع کند.
لذا، چندى پیش گفتم: «همه امر به معروف و نهى از منکر کنند.» الآن هم عرض مى‌کنم:
نهى از منکر کنید. این، واجب است. این، مسئولیت شرعى شماست.
امروز مسئولیت انقلابى و سیاسى شما هم هست.
به من نامه مى‌نویسند؛ بعضى هم تلفن مى‌کنند و مى‌گویند:
«ما نهى از منکر مى‌کنیم.اما مأمورین رسمى، طرف ما را نمى‌گیرند.
طرف مقابل را مى‌گیرند!» من عرض مى‌کنم
که مأمورین رسمى چه مأمورین انتظامى و چه مأمورین قضائی حق ندارند
از مجرم دفاع کنند.باید از آمر و ناهى شرعى دفاع کنند. همه‌ى دستگاه حکومت ما
باید از آمر به معروفو ناهى از منکر دفاع کند. این، وظیفه است.
اگر کسى نماز بخواند و کسدیگرى به نمازگزار حمله کنددستگاه‌هاى ما از کدامیک
باید دفاع کنند؟ از نمازگزار یااز آن کسى که سجاده را از زیر پاى نمازگزار مى‌کشد؟
امر به معروف و نهى از منکر نیز همین‌طور است. امر به معروف هم مثل نماز،
واجب است.دیگر بیانات ایشان درباره این فریضه شرعی
را اینجا بخوانید: https://bitly.com/dsfyjkeq
این یادداشت را با کلام نورانی حضرت امام باقر علیه السلام به پایان می‌برم تا بخوانیم
و انشاءالله کمی ایمانمان محکم‌تر، دلمان قرص‌تر و گامهایمان در راه
این فریضه دینی استوارتر شود
که فرموده‌اند:امر به معروف و نهى از منکر راه و روش پیامبران و شیوه صالحان است
و فریضه بزرگى استکه دیگر فرایض به واسطه آن بر پا مىشود، راهها امن مىگردد
و درآمدها حلال مىشودو حقوق پایمال شده به صاحبانش برمىگردد، زمین آباد مىشود
و (بدون ظلم) حق از دشمنانگرفته مىشود و کارها سامان مىپذیرد.
در سجاده‌ی نماز، علی را فراموش نکنیم
منبع (1)
واقعا سخته برای خونواده که عزیز جوانشون رو از دست بدن. البته در راه حق.
روحش شاد.